07. Manang (rustdag)

Alle twee goed geslapen op ons komvormige matras. Veel gasten blijven nog een dag in het guesthouse on te acclimatiseren. Wij ook en het is ons erg welkom zo'n rustdag. De ontbijten zijn steeds een beetje hetzelfde: tibetaans brood, musli met melk, cornflakes met melk, thee/koffie. Gelukkig heb je hier ook echte bakkers dus vanmiddag gewoon brood! We krijgen een nieuwe kamer op de 1e verdieping . De matrassen hebben geen kuil en de kieren van het raam waar 's middags de wind tegen beukt zijn al dichtgeplakt. Bovendien is het toilet dichterbij. We lopen samen met Razan naar het uitkijkpunt waar je de Gangapurnagletsjer mooi kunt zien. Het was iets verder dan dat ik dacht. Het klimmen naar 3800m gaat wel goed hoewel ik opzie tegen wat de komende dagen gaat komen. Razan zegt dat het allemaal wel lukt: rest, no problem, slowly slowly etc etc maar toch. Hoewel de dragers en gidsen voornamelijk mannen zijn, zijn er ook vrouwen die werken als gids en porter. De 'Three Sisters' uit Pokhara is een bureau dat zich richt op vrouwen. Weet niet uit welke noodzaak dit geboren is maar feit is wel dat we frêle vrouwen van die grote rugzakken en tassen omhoog zien sjouwen. Kees en ik zien het onszelf niet doen. De gletsjer is op het einde zo'n 100 m hoog en het is duidelijk te zien dat ze jaren geleden een stuk langer was.Vandaag is het bewolkter dan gisteren, zal wel uitdraaien op regen vanmiddag. Dit gedeelte van de Manangvallei staat bekend als droog  maar dat ziet er nu niet naar uit. Aan de andere kant, het kan ook zo weer opklaren.  Tussen de middag eten we in een bakkerij, we zijn het standaard eten een beetje zat. Broodjes, chocoladebroodjes en chocoladetaart, het is een welkome afwisseling. Razan is ook mee, hij heeft ook even genoeg van  z'n Dhal Bat. Het is best wel wonderlijk zo'n slurpende en smakkende Nepalees aan tafel. Maar goed, dat doen ze allemaal, het valt al snel niet meer op. En alleen maar met de rechterhand eten want met je linker veeg je je billen af en die is dus vies.  Steeds kom je dezelfde mensen tegen, of van een dag geleden of soms wel van 5 dagen geleden. Iedereen volgt dezelfde route, ieder op eigen tempo. Soms lijken we wel op een stel lemmingen.   Morgen verlaten we de Annapurnatrail en buigen we zuidwaarts af richting Tilicho lake. In 2 dagen zouden we dat moeten bereiken en we hopen een sneeuwluipaard te zien maar dat zou heel bijzonder zijn. Heb nog even voor een schijntje een 'echte North Face' fleecemuts gekocht want vergeten. Zelfs de armste boeren lopen hier in jacks van dit merk.  Voor €8 slaan we wat koek en chocolade in en trakteren we onszelf op een Snicker.  We hangen wat rond en praten wat met een Engelse vrouw die een jaar rondreist en vanuit Soedan/Egypte naar hier is gereisd. Volgende week gaat ze vrijwilligerswerk in een ziekenhuis in Kathmandu doen. Er wordt hier veel naar Bollywoodfilms en soaps gekeken. Een gemiddelde schoolklas uit Nederland speelt geloofwaardiger. Maar de dragers en de gidsen smullen ervan. Ook het Amerikaanse ringvechten waarbij grote gespierde mannen boven op hoofden van hun tegenstanders springen, is razend populair. Maar.... het Engelse voetbal wordt ook verslonden. Of wij fan van Chelsea zijn.. Van Persie, yes great player! 's Avonds is het koud, de wolken zijn verdwenen en de sterren werpen een zacht licht op de besneeuwde bergen. Morgen vroeg op.