16. Jomsom - Pokhara

5 uur wekker, 7.15 vlucht. Lopen in 5 min. naar vliegveld. Sam loopt voor alle zekerheid maar mee. Razan is licht nerveus: "I'll take care". Het is nog rustig in het halletje.
De mevrouw van Yeti airlines waarmee we vliegen gaat achter haar triplex deskje zitten en Razan stort zich op haar. Na enig heen en weer gepraat komt hij lachend naar ons toe. De oom van het meisje is hier de baas van Yeti en hij beslist over 10 min. of Sam nog mee mag. Vreemde is dat hij dat eerst aan ons verteld en in 4 a 5 woorden aan Sam die het nieuws onbewogen aanhoort. 10 Min. later komt er een man met baseballpet, blauw sportjack en strak geschoren de hal binnen en gaat achter de desk staan. Razan schiet hem gelijk aan, er wordt wat heen en weer gepraat en verdomd, hij heeft een instapkaart geregeld voor Sam. 'Very succesful team', glundert hij. 'You are very lucky'.
Daarna is het chaos troef bij het inchecken in dit miniatuurvertrekhalletje. Razan houdt elke incheck met ergusogen in de gaten, hij leunt voortdurend over het triplexcountertje heen en ziet elke aantekening die het Yeti meisje maakt. Mensen dringen voor, gooien bagage ergens willekeurig neer en de agenten zien het onbewogen aan.
Als het vliegtuigje dan landt moeten we in ganzenpas de landingsbaan op en met militaire precisie worden de ca. 25 mensen uitgeladen inclusief bagage en stappen wij het vliegtuigje in. We zien nog net de laatste rugzak onder in het toestel verdwijnen voordat de deur dichtgaat. De hele in- en uitstapprocedure heeft nog geen 10 min. geduurd. En Sam zit gewoon naast me. Even later vliegen we vlak langs beboste hellingen. Het is gelukkig rustig weer.
In de vertrekhal haalde Sam twee witte zijden shawls uit een zakje die hij Kees en mij om onze nekken legden. Het bleek als dank voor de afgelopen 2 weken te zijn en dat we Tilicho Lake en de Thorung La pas hadden gehaald. Daarvan kreeg ik natte ogen.
En dan, na 20 minuten om 7.45 uur, staan we op de landingsbaan in Pokhara.  Graadje of 20, volop zon, nog in lange broek en fleece. Binnen 10 minuten in bezit van alle bagage en opgevangen door iemand van het hotel waar we 2 dagen logeren. Sam gaat verder met de bus naar Kathmandu, we nemen kort afscheid, Razan drukt hem nog snel 500 roepies in z'n handen om wat te kunnen eten onderweg, hij draait zich   om en hij loopt richting busstation. Of we hem niet kunnen brengen vraag ik nog. 'It's not far', zegt Razan. Het lot van de drager.

We logeren 2 dagen in Mount Kailash resort voordat we teruggaan naar Kathmandu. Nu is het na 2 weken guesthouses al snel luxueus maar dit is redelijk over the top. Razan regelt nog even wat dingen voor ons, tot het einde voelt hij zich verantwoordelijk. Dan nemen we afscheid: een omarming, hadden schudden, bedankjes etc. He's a very good kid. Hij loopt naar de straat en neemt een taxi richting vliegveld. 10 Uur heeft hij het vliegtuig, om half 11 zal hij in Kathmandu zijn.
Wij verdwalen bijna in onze kamer.