13. Thorung Phedi - Muktinath

Wanneer ik om 1.45 de deur van onze kamer open doe en naar de wc wil lopen, zie ik in m'n ooghoek een oranje puntje oplichten.  Blijkt het de buurman te zijn die in korte broek een sigaret staat te roken in -10 onder nul.
Tot 4 uur slaap ik niet meer en hoor hier en daar torren op hun schild vallen. Wat doen die beesten hier op deze hoogte?
Het doel bij het ontbijt was 3/4 van de pannenkoek op te eten en dat werd bereikt. Samen met chocolademelk(warm) zou het mogelijk moeten zijn 1000m te klimmen.
Direct uit het guesthouse gaat het steil omhoog, geen enkele opwarming. De waterval verderop is nu geheel bevroren.
We laten al direct een oudere man achter ons en komen na 50 min aan bij High Camp, 4833m. Sneeuwvelden maakt het lopen moeilijker, je glijdt weg, je zakt weg of je komt met moeite uit een voetstap van een voorganger.  Het kost allemaal extra zuurstof en dat is er niet al teveel. Maar de omgeving vergoedt alles. Morenehellingen, diepe afgronden, de ochtendzon die de witte toppen laat schitteren tegen de strakblauwe lucht.  Het pad trekt zich in alle richtingen door het woeste landschap, hier en daar belopen door kleurige figuurtjes met een rugzak.
Op 4900m een teahouse, de Mars om 7 uur smaakt prima met de thee. Moe ben ik eigenlijk niet, Kees kan een zevenduizender aan zegt hij. De extra acclimatisatie werpt z'n vruchten af.

Dan begint het laatste stuk. Steeds weer een heuveltje. Bij sommigen zie je licht echt uit gaan: zwalken en steeds stoppen. Kees en Sam lopen stug door, Razan en ik doen hetzelfde op gepaste afstand.
Na 3 uur en 45 min, een hele nette tijd,  staan we op 5416 m hoogte, de Thorung La pas, een van de hoogst beloopbare passen op de wereld. 101 km daarvoor zijn we begonnen op 880m. Met daartussendoor nog een uitstap van 36km naar 5010m. Wij zijn er trots op.

De afdaling mag er ook zijn: 1600m zakken naar Muktinath. Het landschap is hier totaal anders: dor, kaal een ander klimaat  en veel weidser. Heb moeite te geloven dat we in hetzelfde land zijn. De knieën, de voeten en het mentale deel hebben het zwaar. 4 Uur duurt de afdaling  en we lopen echt door. Het is inmiddels ook warm geworden: 24 graden. 's Ochtends nog met thermokleding en 3 lagen tegen de vorst en de wind, nu zomerse temperaturen.

Muktinath is een belangrijke plaats voor zowel de hindoe's als de boeddhisten. Beiden religies hebben er tempels en het is dan ook een belangrijke bedevaartplaats. Sam loopt bij aankomst een blokje om,  om links  de tempel te passeren en Razan gaat morgen om zes uur naar een tempel om te 'worshippen'.
Naast dat Muktinath een logische rustplaats in de route is, heeft  het voor Sam als boeddhist en Razan als Hindoe ook nog een praktische reden. Ze kunnen hier naar de (gezamenlijke) tempel om hun geloof te belijden en Razan kan weer chicken dal bhat eten.....

Het hotel Royal  Mustang is in onze ogen een 8 sterren verblijf: uitgebreide kaart, wc/warme douche bij de kamer,  dikke matrassen waarbij je niet op het  hout ligt.
We lunchen met pizza en  roasted chicken, het zijn copieuze maaltijden in onze ogen na de eentonigheid van de afgelopen 2 weken.  Om te vieren dat we de pas over waren had ik gezegd dat ik Everest bier ging drinken. Daar zou Razan voor zorgen. Komt hij aan met een halve literfles Gurkha bier. Dat vond ik iets teveel van het goede. Grote teleurstelling! Toen afgesproken dat we de fles 's avonds met Sam op zouden drinken. Dat was nog beter.
We zien na precies 7 dagen  weer auto's en ook na 7 dagen weer een warme douche. Beetje klooien met de kraan en geiser maar het werkt.
Zoals beloofd vanavond aan het bier, Sam drinkt ook mee. Lekker maar lauw. Kees aan de  chicken dal bhat en ik pepper steak. Sfeervol lag het vlees nog na te sissen op een soort kokend braadplaatje maar de vetspetters vlogen wel op m'n kleding.  Kees en ik eten, de andere 2 kijken toe. Zij eten later.