14. Muktinath (rustdag)

Om 7 uur ga ik het dorp in, hoewel dorp....het is 1 groot breed pad met over het algemeen hotels en wat winkeltjes. Dit dorp herbergt een van de belangrijkste bedevaartplaatsen voor hindoe's en boeddhisten. Alleen het overtal aan hotels geeft dit aan, voor de rest is armoe troef. Het dorp leeft op pelgrims en trekkers van Annapurna-circuit.
Kippen en yaks struinen de weg af, er ligt een man op een dun matje met 1 deken te slapen onder een half omgevallen schuting.  Een vrouw probeert me over te halen een kleedje te kopen.
Het ontbijt neem ik om half acht, Kees blijft nog liggen. Er komen 2 koppen koffie. Paniek als ik zeg dat Kees later komt. Dat kan niet, het is al klaar, of ik hem wil gaan halen, de hoteljongen wil hem ook wel zelf halen met excuses maar het kan maar 1 maal klaargemaakt worden.
Kees komt zonder morren uit bed en neemt  de excuses lachend in ontvangst.
Razan, compleet met rode stip boven de neus is heel verbaasd dat wij al klaar zijn. Past niet in zijn planning ha ha.
Als we later naar de ommuurde bedevaartsplaats vertrekken is zijn rode stip voor een groot deel verdwenen. De toegang tot de poort is gemaakt van precies 108 treden. Dit getal speelt een belangrijke rol in het Tibetaanse boeddhisme .

Het is net alsof je de Efteling in komt  maar dan voor gelovigen. Langs de paden zitten allerlei soorten pelgrims in kleurrijke gewaden en met bijzondere hoeden en/of kapsels. Precies zoals je films ziet. Bij de verschillende tempels,  die zowel door boeddhisten als hindoe's bezocht worden geeft Razan uitleg. Maar zijn Engels is niet zo super en wij zijn helemaal niet ingevoerd in al die verschillende en lange namen van goden en heiligen. Een heel groot deel gaat daarom langs ons heen. Gelukkig  is er veel zien. 108 Kranen waar water uit stroomt, pelgrims uit India die zich prachtig gekleed hebben voor deze dag , een oude vrouw die een trap opgehesen wordt door haar familie, vrouwelijke lama' s die in de tempel van water, aarde en vuur boeddhistische mantra's zingen. Het is een wereld die Kees en ik niet kennen. Mijn tip: vuilnisbakken, want de pelgrims gooien al hun afval zo weg.
Daarna nog naar een een boeddhistisch klooster voor vrouwen gelopen.

Via de tuindeur liepen we zo naar binnen en mochten we voor 100 roepies (~€1) de tempel in.
Razan is een beetje uit z'n doen omdat zijn vriendin nogal ziek is en dat ze waarschijnlijk naar Kathmandu vervoerd moet worden (6 uur met de bus)  en dat daarvoor geen geld is. Na veel getelefoneer kan zij met een dienstauto van een elektriciteitsbedrijf mee rijden.

Inmiddels zijn de bergen verdwenen in de wolken en wordt het donker. Als we lunchen vallen de eerste druppels en we hebben medelijden met de trekkers die op de Thorung La pas zitten of inmiddels aan de afdaling begonnen zijn. Het begint ook te onweren.

Dan wordt het echt geen pretje zo hoog. Even later zien we meisjes verweesd bij het hotel aankomen. En dan te weten dat er nog velen op de hellingen lopen. Af en toe zien we de omliggende bergen die een flinke laag wit hebben gekregen, bij ons hagelt het een beetje. Wij hebben gisteren ongelofelijk geluk gehad.
Een Indiase familie met een jochie van 8/9 komt de eetzaal binnen. Ouders praten heel beschaafd Engels op die typische Indiase manier. Het ventje doet dat ook maar heeft nogal een harde stem. 'I want you to speak softly', probeert moeder telkens tevergeefs. Ineens zingt het ventje keihard  ' Buffalo soldier' van Bob Marley. Kees en ik schieten in de lach, de ouders zijn een beetje vertwijfeld. 'When I hear this song, I will always remember your son', zeg ik tegen de ouders. Ze schieten in de lach. 'He just heard the song in the bar', antwoorden ze trots. Even later stappen ze in de jeep naar Jomsom om morgen terug te vliegen naar India.
Het weer is alleen maar slechter geworden.
Vanavond tijdens het eten in gesprek geraakt met een Amerikaanse die midden in de beginnende  regen/hagel/sneeuw- en onweersbui zat toen zij de laatste anderhalf uur aan het dalen was vanaf Thorung La. En 't was geen pretje begrepen we. Heel erg geluk gehad.
Later schoof de hoteleigenaar nog aan. Begon gelijk over Israëliërs en niet erg positief.  En hij kon bijna perfect 'Hottentottententententoonstelling' uit zijn Nepalese mond laten rollen. Waarschijnlijk de enige Nepalees die dat kan. We kregen een uitleg hoe Nepal zich verhoudt tot grootmachten en buren India en China en werden een beetje bijgepraat over het wereldnieuws van de afgelopen weken. Weinig van meegekregen. Was wel eens aardig zo'n kijk te horen op de wereldsituatie. Over onze nieuwe koning wist hij niets.
Hij was blij dat binnenkort de weg klaar zou zijn van Pokhara naar Muktinath en hij vreesde niet voor het teloorgaan van de lokale cultuur hier in dit gebied zoals door veel mensen wordt gevreesd.
'Very experienced, lot of information, thank you ' probeerde Razan het gesprek samen te vatten en te beëindigen omdat hij naar bed wilde . Want volgens zijn opvatting moet de gids figuurlijk het licht uit doen.  Toch werd het nog een latertje: 21.00 uur. En inmiddels flonkerden er duizenden sterren aan de hemel.