12. Yak Kharka - Thorung Phedi

7.00 Vertrek. De appelpannenkoek (ca 2 cm dik) krijg ik bijna niet weg. Met de eetlust is het sowieso niet best gesteld. Nu zijn de gerechten ook overal hetzelfde, er is eigenlijk geen variatie. Alsof er een nationale verordening ooit uit Kathmandu is uitgevaardigd waarin staat dat restaurants alleen een vastgesteld menu mogen aanbieden. 
We zijn de eersten die op pad zijn en krijgen een fantastische voorstelling te zien. Een dode yak ligt bij de rivierbedding en is waarschijnlijk slachtoffer geworden van een sneeuwluipaard of van een val. Een vijftal lammergieren dansen om hun prooi heen terwijl zij met elkaar ruzie maken. Hoog boven in lucht cirkelen steeds meer gieren waarvan sommige in een steile duikvlucht landen bij het kadaver. Met de verrekijker is het ontbijt geweldig te zien. 'You are very lucky', jubelt Razan. Ook voor hem is dit de eerste keer dat hij zoiets ziet. De slachtpartij is net zo gruwelijk als fascinerend als normaal. We tellen uiteindelijk 9 gieren die om ontbijt vechten. 
Even later steekt een paard met 2 berijders de rivier over en de gieren vliegen verongelijkt weg. De waarschijnlijke eigenaar van de yak komt poolshoogte nemen. Wij lopen door. 
Het pad loopt hier en daar steil omhoog in de steeds nauwer wordende vallei. Watervallen zijn hier en daar bevroren. De vallei eindigt bij hoog oprijzende grijze rotswanden waartegenaan  Thorung Pedi, een tweetal guesthouses, gebouwd zijn op 4550 m. Het is de start naar de Thorung La pas. 

Arbeiders zijn er nieuwe lodges aan het bouwen. Je hoort een onophoudelijk getik van steenbeitels. Mannen zitten de hele dag te bikkelen en slapen 's nachts in een grote enkeldaks tent. Het is bijna slavernij.
Kees en ik voelen ons allebei 'off' zo op deze hoogte. De koffie valt niet goed: misselijk. We besluiten niet nog een uur door te lopen naar High Camp maar hier te blijven. 
Een karavaan ezels komt bepakt met zakken goederen en jerrycans met brandstof aan bij het guesthouse. De ezeldrijver ontdoet de ezels van hun last,  laat alles liggen en maakt rechtsomkeert. Niet even naar binnen om zijn lading te melden of voor een kop thee of iets te eten maar direct terug de vallei in. 
Razan heeft voor 2 dekbedden gezorgd op ons verzoek want onze slaapzakken, in ieder geval de mijne, gaan het niet winnen van de kou. s' Middags nog even in bed gelegen maar de koude voeten bleven. Dikkere sokken vanavond en van te voren thermo aan. 
Terwijl we in bed liggen komt Razan met het menu. Eigenlijk onnodig omdat we het uit ons hoofd kennen. Maar, service van de gids. Ontbijt ook direct besteld (pannenkoek met chocoldemelk) om half 5, vertrek om 5 uur.
In de eetzaal is het behoorlijk druk en behaaglijk hoewel iedereen met muts op zit en dikke jas aan. We laten Anneke en Han zien, Sam vindt het geweldig, zo'n tovertelefoon. 
We gaan om 7 uur naar de kamer en maken onze spullen gereed voor de grote pasoversteek.  2 Torren verjaagd en met muts op in de slaapzak.