06. Lower Pisang - Manang

Vandaag pas ontbijt om half 8, na de grote groepen. Achillespees speelt nog steeds op maar is een stuk beter. We kunnen niets voor de kinderen doen zegt Razan, ze krijgen hier eten. De eerste km loop ik een beetje geforceerd maar ik dwing mezelf goed te lopen en het vervelende gevoel in mijn voet verdwijnt. We hebben gekozen om niet de 3 uur langere trail te volgen maar de weg te nemen ivm Kees ' voet en mijn voet: overbelasting. De uitzichten op de Annapurna's zijn fabelachtig. Keihard wit contrasterend met de blauwe lucht en hoog, hoog! Kees geniet met volle teugen. We lopen langs een airstrip die 2x per week gebruikt wordt. Het geeft toch een veilig gevoel mocht er wat gebeuren in dit afgelegen gebied. Ook vandaag komen we geen auto's tegen, alleen Nepalese piraatjes op motorfietsen die erg aan de hoofdrolspelers in 'Motorcycle diaries' doen denken. We drinken op de helft thee(mint) en eten digestieven en chocoladewafels op een binnenplaats van een guesthouse. De eerste yaks die we zien we lopen door de straat. Na zo'n 5 uur bereiken we Manang: het dorp voor de beklimming naar het hoogtepunt van de tocht: Thorung-La pas op ruim 5400m. Hier houden vele trekkers hun rust/acclimatisatiedag. Onze kamer is veruit de kleinste tot nu en tocht behoorlijk. We komen overeen dat er plastic in de kieren gepropt gaat worden. Samen met Razan lopen we het dorp door en gaan retetraag online. Maar ja wat wil in dit onherbergzame gebied. Het Annapurnamassief met fantastische gletsjers ligt voor de grijp als we heerlijk in het zonnetje gaan zitten op de binnenplaats van het guesthouse. Ram van Trekking Team belt nog even hoe het is. In feite staat Manang en heel agrarisch Nepal nog met anderhalf been in 5 eeuwen terug. Er lijkt weinig ontwikkeling gaande hier op het platteland . Weliswaar is er satteliettv maar hoeveel mensen hebben dit thuis? Er is hier en daar een gasaansluiting maar dat wordt sporadisch gebruikt. Koken en verwarming worden gedaan op hout. Voedsel komt van het land, luxe zoals chips en koekjes zijn duur. Daarnaast speelt de onherbergzaamheid een grote rol en het gebrek aan geld. Je ziet nu wel dat China en India zich erg bezig houden met grote infrastructuurprojecten zoals de weg die wordt aangelegd aan de Annapurnatrail. Maar dit zal ongetwijfeld ten koste gaan van het toerisme hier. Ik pik een warme douche mee en Kees ligt uit te stralen in bed na te lang in de zon. Samen met Razan plakken we plastic voor het tochtige raam en spannen we een waslijntje in de kamer. Er staat yakmomo op het menu, eigenlijk gehakt maar dan net anders. En eigenlijk verlang ik om kwart voor acht al naar m'n slaapzak. Morgen een kleine wandeling naar de Gangapurna- eindmorene.