05. Chame - Lower Pisang

Na een bonk van Kees konden de buren eindelijk het uitknopje vinden van de telefoon. Maar om 5 uur werd ik weer wakker van dat riedeltje. Enfin, Sam bleek last van een spier bij zijn knie te hebben maar de paracetamol van ons bleek te helpen. Zo om 7 uur 's ochtends is het hele dorp al bezig. De ezelskaravanen lopen al in colonne door het dorp en de kleermaakster zit al achter haar antieke naaimachine.  Aan het einde van Chame steken we de rivier rivier over middels een hangbrug en vanaf daar komen we de hele dag geen auto's meer tegen. We klimmen geleidelijk richting de 3000m. Bij elk dorp komen we lange muren tegen met daarin gebedsrollen die met de rechterhand in de richting van de klok geduwd moeten worden zodat ze gaan draaien. Sam, de boeddhist, doet dat trouw, wij laten nogal eens de rollen met rust.  De 1 1/2 uur die nu volgen gaan door een dicht sparrenbos maar zijn erg steil. Het is niet echt makkelijk...  Hoewel we in de  Annapurna  Conservation Area zitten maken de wegwerkers er een ongelofelijke puinzooi van. De ruimte om hun verblijf lijkt wel een vuilnisbelt. Razan probeert nog even dat toeristen dit ook doen maar daar geloof ik niks van. De toeristen die zo'n tocht lopen zijn niet snel mensen die afval op de grond gooien. Razan vindt ergens een zak en loopt de laatste 2 km rotzooi te verzamelen. Het is een goed ventje. Af en toe zien we de witte flanken van de Annapurna II (7938) maar het weer werkt niet echt mee. Het wordt steeds bewolkter en ook kouder. Wanneer we de Manang-vallei inlopen vallen er lichte spetters en waait het hard.  Achter ons rijst een enorme granieten wand op tot een hoogte van 5000m die helemaal hol is uitgesleten door glaciale werking. Het lijkt wel een gigantische schotelantenne. Het verhaal gaat dat de doden eerst langs deze wand omhoog moeten voordat ze opgenomen worden in het dodenrijk. Het is een eindje klimmen voordat je eindelijk rust krijgt.  Het guesthouse ligt hoog tegen een helling aangebouwd en we moeten zo'n 50 treden omhoog. Maar de eigengemaakte  french fries van de kokkin smaken geweldig na 4 dagen lopen. En patat samen met chocolademelk is ook aanrader. Heb redelijk last van m'n rechterachillespees. Tijdens lopen niet maar na rust is ie pijnlijk. Morgen nog 5 uur lopen en de rustdag komt van pas. Kees slaapt zo'n 2 uur in mijn oude Nomadmummie en die is nog steeds lekker warm. Goede slaapzakken zijn wel nodig want het is inmiddels behoorlijk koud en nat geworden. Als we om 7 uur gaan eten is de eetzaal stampvol met trekkers en dragers/gidsen. Meestal zitten de 2 groepen apart of eten later maar nu dus niet. Midden in de zaal staat een grote houtkachel te branden. Een Franse groep heeft het hoogste woord en krijgt als eerste eten. 2 Kleine ongewassen kinderen in  afgedragen kleding struinen wat rond. Later horen we dat hun moeder vertrokken is maar dat zij hier te eten krijgen.  We komen veel Oost-Europeanen tegen, vnl Oekraïners maar misschien ook wel Russen. Ze komen vrij bot over mn tegen de Nepalezen. Houden zich niet erg aan de gebruiken hier. We zien er ook paar in het openbaar lurken aan halve liters en de flessen op straat wegzetten. Ook hier aan tafel kunnen we ze nu niet echt op wat beleefdheidsvormen betrappen. Dicht met die grenzen...... Om 8 uur naar bed na nog een halve liter water.